Column van Wim Bonentijd
Bonentijd…
Het is mei en menig moestuinder is daar blij mee, want na half mei kunnen de bonen weer de grond in, de grootste kans op nachtvorst is dan wel voorbij…
Hoewel wij dat hier in Twente bonen poten noemen, heet dat in werkelijkheid bonen leggen, je legt ze in de grond en na verloop van tijd groeien ze uit tot mooie planten. Je hebt zowel stambonen of struikbonen als de hoger klimmende stokbonen.
We kennen allemaal wel het verhaal van Japie en de bonenstaak.. in België ook bekend als Sjakie en de bonenstaak, maar wij Nederlanders hebben dus Japie.
Ik ben geen van beiden en heb niet zoals in het sprookje een koe geruild voor een paar bonen, dat deed ons Japie wel en ene Sjakie ook. De moeder van deze mogelijke tweeling werd boos, want het was een domme ruil, moeder gooide in haar kwaadheid de bonen uit het raam en ze gingen allen op tijd naar bed.
De volgende morgen kijken ze raar op als er zo uit het niets een bonenstaak in de tuin groeit, deze reikt tot aan de hemel, de jongens waren nieuwsgierig, smeerden een paar dikke boterhammen en namen een fles drinken mee, want als je naar de hemel wilt klimmen, ben je daar niet in een uurtje, dus het is verstandig om te zorgen voor eten en drinken. Nergens staat vermeld hoe lang ze er over deden… Uiteindelijk kwamen ze boven en daar was een reus met zijn vrouw, deze vrouw waarschuwde nog dat haar man graag jonge kinderen op eet…
Nou zeg, wat een raar verhaal, maar goed dat het een sprookje is, de auteur is onbekend en dat is volgens mij maar goed ook.
Afijn, om een lang verhaal iets korter te maken…. ze kwamen bij moeder terug met goud, waardoor alle schulden konden worden betaald, ze wilden gelijk wat eten, want de boterhammen waren op en de flessen met drinken waren leeg, dus moeder gaf hun een heerlijke maaltijd.
Nou… even denken… ik heb dan wel geen koe geruild voor bonen, maar ik heb wel bonen gelegd vandaag. Ik verwacht niet dat ze morgen al tot de hemel reiken, dus die klimpartij kan ik wel vergeten en ik kan morgen rustig aan doen.. Ik geloof ook niet echt meer in sprookjes, maar de verhalen zijn vaak wel boeiend. Toch morgen stiekem even kijken of er niet toch één…?
Nee, ik denk het niet, ik heb ook niet genoeg brood in huis om zo hoog te klimmen, dus dat zal het wel niet worden. Ik vind het verhaal van die twee rare snijbonen eigenlijk best een vreemd verhaal. Maar ja, zelf ben ik ook een rare snijboon om het te vertellen.
Afijn, om een lang verhaal kort te maken… de bonen zijn gelegd bij de lange bamboestokken. Met de regen erop zullen ze snel groeien. En tussen de stokken staat sla, zodra de bonen het hoogste punt hebben bereikt, is de sla wel groot genoeg om te oogsten, dan klim ik in de stokken naar boven om sla te ruilen voor gouden munten, een goede ruil lijkt mij .
Die gouden munten ruilen we dan weer in voor wijsheid, want dat kunnen we wel gebruiken om de tuin weer tot een succes te maken. Bovendien heb ik ook heel veel wijsheid nodig om weer gewone verhalen te schrijven………. Dat ga ik de volgende maand dan maar weer doen.
Wim Boers.