Column van Wim Helmerhoekweg
” de Helmerhoekweg ”
In mijn jeugd kwam ik vanaf 1972 bijna dagelijks op een boerderij in de Broekheurne. Zo ik eerder vertelde mocht ik als 12 jarige meehelpen en ik groeide daar op tot enkele jaren geleden, (2003), alles werd verkocht en de bewoners (inmiddels overleden) verhuisden naar een bejaardentehuis . Het was een mooie tijd.
Vanaf het eerste jaar daar, had ik al konijnen en nog steeds is er hier een konijn, zomers buiten en in de wintermaanden binnen in huis. In die omgeving woonden vele dierenliefhebbers, konijnenliefhebbers, bijna bij ieder huis stond wel een hok met konijnen. Ik fietste dan wel eens naar de andere liefhebbers toe, waar ik met de jaren een band mee kreeg en nu, nu ken ik nog steeds enkele nabestaanden, inmiddels allemaal op hogere leeftijd, die ik nog zo af en toe zie en sommigen heb ik benaderd voor een paar foto’s en een verhaaltje over hoe het vroeger was.
De Helmerhoekweg… deze begon op de hoek met de Geessinkweg en de Groot Bruninkstraat. Vele jaren later is dat eerste stukje Helmerhoekweg ook Groot Bruninkstraat geworden. De Helmerhoekweg eindigt bij de Helmerstraat, op de hoek bij manege de Hoefslag en aan de andere kant boerderij “de Helmer”, waar onze wijk naar vernoemd is. Maar ik ga terug in de tijd en sla vanaf de Geessinkweg, rechtsaf de Helmerhoekweg in en kom voorbij het huis van Jan Weldink, later bekend als boer Jan, daar waar nu zijn zoon woont met zijn gezin. Die eerste jaren kwam ik vaak bij Jan, ik mocht mee melken en ja… ik mocht rijden op zijn tractor, een groene Deutz en Jan zat dan lekker onderuit, als eind twintiger, tussen de melkbussen in de aanhanger, op weg naar het “ven”, de Moorveenweg, om de koeien te melken in zijn doorloopwagen.
Jan was een echte dierenliefhebber, blij en lief voor elke koe en voor elk dier dat op zijn erf liep, dat waren ook héél veel katten. Verder kennen we Jan nog van de verse melk, de eigen bijenhoning, de onbespoten aardappelen en de verse eieren, maar ook van de koeien, lopend over de Helmerhoekweg naar de wei of terug naar huis…
Ik fiets verder… en kom bij de kruising met de Usselermarkeweg, de Usselermarkeweg loopt vanaf (nu) erve Leppink, (vroeger Rohé of Roë), naar de oude vuilnisbelt, dit was vroeger een spoor waar de trein met het huisvuil van Enschede overheen ging, is mij ooit verteld. Aan de rechterkant was de voor ons bekende “tip”, een driehoekig stuk grond , deze tip is er nog steeds, afgelopen jaar stond er volgens mij mais op. De elzen langs de weg stonden er vroeger al en ook nu staan ze daar nog. Achter deze tip waar nu het fietspad loopt bij de Boerskottenhoek, stond vroeger mais. Als ik in gedachten verder fiets, kom ik langs een stukje bos, met veel berken, daar staat nu nog een gedeelte van, daar waar je uit komt bij de Bekspringhoek. waar het fietspad eindigt.
Iets verderop kom ik langs het huis van de familie Molendijk. Deze boerderij staat er nog steeds en heeft sinds een paar jaren weer een nieuwe bewoonster. Toen was de heer des huizes Henk Molendijk en ik kwam daar graag, want hij was ook een dierenliefhebber en natuurlijk had hij veel konijnen, iets wat mij natuurlijk aansprak, maar naast zijn konijnen waren er de kippen , de duiven en de vogeltjes in de volière en tot op de dag van vandaag heeft hij bij zijn huidige woning in Buurse nog steeds kippen, duiven en vogels. Vóór Molendijk hier woonde, heeft er nog een familie Weldink gewoond, een oom van de eerder genoemde Jan.. dat was ver voor mijn tijd.
Een eindje verder kom ik bij de kruising met de Boswinkelbeekweg. Deze overgestoken te hebben… staat aan mijn rechterzijde een blok van 2 woningen. In de ene woning woont de familie Gerritsen, ik herinner mij daarvan nog slechts de groene schuurdeuren. In het huis ernaast woonden mensen met de naam ter Horst, bijnaam `de Kemper`, dat hoorde ik later pas, ook dat was al lang geleden.. Hun dochter Truus ter Horst, is later getrouwd met Jan Assink, zij waren de eigenaren van het bekende Restaurant Assink, ooit aan de Hengelosestraat.
Dan volgt een lang gedeelte bos aan deze zandweg, een berkenbos zo ik mij herinner met wat eiken ertussen. Dat bosje, het verlengde ervan zal ongeveer hebben gelegen daar, waar nu ongeveer de Oorthuishoek loopt, het laatste gedeelte, daar waar het fietspad begint richting manege de Hoefslag.
Dan kom ik uit op het laatste stuk Helmerhoekweg, dat nu nog steeds zo heet. Voor de huidige beek, welke toen nog een kleine smalle sloot was, daar rechts stond ook nog een blok van twee huizen onder één kap. Rechts woonde de familie Brouwer en links de familie Lippinkhof. De familie Brouwer woonde aan de Helmerhoekweg op nummer 75. Die huizen stonden daar waar nu de Smuddeboshoek is, aan de kant van de vijver. De heer Brouwer was ook een man die konijnen hield en daar is dus de link weer snel gelegd.
Zijn zoon en schoondochter stuurden mij op verzoek twee foto’s, één van het dubbele huis en 1 van lammetjes, die liepen in de wei, aan de rand van het Helmerhoekbos, daar waar nu de beek is en de woningen van de Smuddeboshoek aan de beek staan. De huidige vijver (achter de scholen nu) was er toen niet, dat was hun achtertuin, waar ze ook hun moestuintje in hadden. Het huis is in 1979 afgebroken.
Tot slot fiets ik nog een klein eindje verder en kom langs “De Slim”, de Slim is een heel oud boerderijtje, wat nu een Rijksmonument is. Ik weet daar weinig van, als kind al helemaal niks, er woonde ook daar een familie ter Horst, de man daar werkte bij de Tetem, vroeger een dekenfabriek in Enschede..
En zo kom ik uit op de hoek van de Helmerhoekweg met de Helmerstraat, rechts waar nu de manege staat was toen een verwaarloosd stuk weiland met doelpalen.., daar gingen de jongens uit de buurt wel eens voetballen. Inmiddels ligt hier alweer jaren onze wijk de Helmerhoek, een mooie wijk, die toen deze werd gebouwd, mij direct al het gevoel gaf: “daar wil ik wonen!!!” En dat doe ik nu al bijna 39 jaren, met veel plezier!!!!
Wim Boers.